ครู

ครู

เมื่อเป็น “ศิษย์” คิดว่า...วิชายาก
ล้วนลำบากล้ำลึกเกินศึกษา
ถูกเฆี่ยน, ตีบังคับจับปากกา
ยังนึกด่า, แช่ง”ครู”อยู่มิวาย

ครั้นเติบใหญ่ใฝ่เพียรเล่าเรียนจบ
จึงค้นพบความจริงสิ่งทั้งหลาย
การเป็น”ครู”ยิ่งยากกว่ามากมาย
เหนื่อยใจ, กายแสนเข็ญไม่เว้นวาง

เขาเปรียบเทียบ “ครู” ไว้ให้พินิจ
ว่าชีวิต “ครู” เป็นเช่น “เรือจ้าง”
รับส่งศิษย์รุดหมายสู่ปลายทาง
สอนทุกอย่างมอบให้...ไร้รางวัล

ต้องอบรมบ่มนิสัยสอนใจศิษย์
ให้มีจิตมานะมุ่งขยัน
ประพฤติแต่ทางชอบกอรปคุณธรรม์
เพ่อผลบั้นปลายผองศิษย์ของตน

ชีวิต “ครู” ลำบากยากอย่างนี้
ซึ้งฤดีแล้วต้องช้ำหมองหม่น
เมื่อเล็กเคยเกลียดชังฝังกมล
บัดนี้ท้นท่วมซึ้งถึง...พระคุณ

สุรพล สุมนพัฎ